Στον ισπανόφωνο κινηματογράφο με μίνι αφιέρωμα, μας μεταφέρει η Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων. Σε συνεργασία και με την ευγενική προσφορά του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας και της πρεσβείας της Ισπανίας στη Ελλάδα, προβάλλονται δύο πολύ σημαντικές ταινίες, ένα θρίλερ και μια κωμωδία. Τη Δευτέρα 11 Απριλίου 2016 η «Διδακτορική διατριβή» («Tesis») και τη Δευτέρα 18 Απριλίου το Γιατί τρίβουν τα ποδαράκια τους;). η πρώτη ταινία αποτελεί ένα από τα σκοτεινά και με αγωνία θρίλερ, που επηρέασαν σειρά ταινιών για τις μεταφυσικού τύπου ταινίες.
Διδακτορική διατριβή
ΥΠΟΘΕΣΗ
Η Άνχελα, φοιτήτρια στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Μαδρίτης ετοιμάζει την διπλωματική της με θέμα τη βία στο σινεμά και ζητά βοήθεια από έναν συμφοιτητή κι έναν καθηγητή της. Όταν αργότερα ο καθηγητής βρίσκεται νεκρός, η Άνχελα αναζητά τα αίτια του θανάτου μαζί με τον συμφοιτητή της. Αυτή η αναζήτηση θα μετατραπεί σε εφιάλτη, όταν θα πέσει πάνω σε μια σειρά snuff movies και ένας κύκλος αίματος και φρίκης θα στηθεί γύρω της.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Πρόκειται για πολύ καλό θρίλερ, με σκοτεινή ατμόσφαιρα, έντονο σασπάνς και βία και αρκετές ανατροπές πάνω στην ταυτότητα του δολοφόνου. Γενικά το θεωρώ από τις καλές ταινίες του είδους. Και, επί πλέον, περιλαμβάνει και έναν έντονο προβληματισμό πάνω σε μια σειρά από ερωτήματα: Μέχρι πού φτάνει η αρχή του “δώσε στο κοινό ό,τι θέλει”; Πώς και γιατί μας γοητεύει η θέαση της βίας; Κι αν απεχθανόμαστε τη βία στην πραγματική ζωή, γιατί απολαμβάνουμε ταινίες σαν κι αυτήν ακριβώς για την οποία μιλάμε εδώ; Είμαστε, κατά βάθος, όλοι βίαιοι; Ή υπάρχει ουσιαστικός διαχωρισμός αληθινής και αναπαριστώμενης βίας;
Σκηνοθέτης
Η πρώτη ταινία του χιλιανού Αλεχάντρο Αμενάμπαρ προσεγγίζει την οπτική απόλαυση της βίας και της επιρροής που ασκεί στο κοινό, μέσα από ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ γεμάτο σασπένς, ανατροπές και κορυφώσεις. Με τις ταινίες “Άνοιξε τα μάτια ” (1997) και “Οι άλλοι” (2001) επιβεβαίωσε την άφιξή του στον κόσμο του κινηματογράφου. Με το «Η θάλασσα μέσα μου» αναγνωρίστηκε ως κορυφαίος σκηνοθέτης.
Είσοδος ελεύθερη
[movie-info]