Θρίαμβος του «Miss Violence» στο 70ό Φεστιβάλ Βενετίας
Με τα βραβεία σκηνοθεσίας και ανδρικής ερμηνείας βραβεύθηκε το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά στο 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, σε μια τελετή που βρήκε τον Μπερνάρντο Μπερτολούτσι να δίνει τον Χρυσό Λέοντα στην Ιταλία, πρώτη φορά μέσα σε 15 χρονια, για το «Sacro GRA» του Τζιανφράνκο Ρόσι.
Με τα βραβεία σκηνοθεσίας και ανδρικής ερμηνείας βραβεύθηκε το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά στην τελετή απονομής του 70ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, σε ένα προσωπικό του θρίαμβο που ξεκίνησε φέρνοντας την ταινία του εδώ στο Λίντο, για να γίνει η πιο πολυσυζητημένη όλου του φεστιβάλ και τελικά να δικαιωθεί με μια διπλή βράβευση.
Επιβεβαιώνοντας έτσι όχι μόνο τις φήμες που κορυφώθηκαν τις τελευταίες ημέρες για σίγουρη βράβευση της ταινίας, αλλά και τα στοιχήματα που είχαν το «Miss Violence» μέσα σε όλες τις προβλέψεις για τα μεγάλα βραβεία και φαβορί για τον ανδρικό ρόλο.
Στην τρίτη διαδοχική φορά όπου ελληνική ταινία συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας, το «Miss Violence» έρχεται να συνεχίσει την παράδοση των βραβεύσεων που ξεκίνησαν με τον γυναικείο ρόλο στην Αριάν Λαμπέντ στο «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγγάρη και το βραβείο σεναρίου των «Αλπεων» του Γιώργου Λάνθιμου, σε μια μια διπλή νίκη για τον εξαιρετικό Θέμη Πάνου στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον ίδιο τον δημιουργό του Αλέξανδρο Αβρανά.
Το Flix συνάντησε τον Αλέξανδρο Αβρανά και τον Θέμη Πάνου αμέσως μετά τη βράβευσή τους και τους ζήτησε μια απάντηση στο τι σημαίνουν για αυτούς τα βραβεία που κρατούσαν στα χέρια τους:
Αλέξανδρος Αβρανάς: «Σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα, ότι υπάρχει αξιοκρατία, ότι υπάρχει η ανάγκη να ακουστεί η αλήθεια. Ευχαριστώ τους παραγωγούς μου, τον Χρήστο Κωνσταντακόπουλο, τους ηθοποιούς μου και όλους όσους βοήθησαν να γίνει αυτή η ταινία.
Θέμης Πάνου: «Είναι ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος που παίζω στο σινεμά μετά από 30 χρόνια στο θέατρο, ο Αλέξανδρος με εμπιστεύτηκε και όλο αυτό είναι πολύ σημαντικό. Νιώθω ότι γίνεται μια περιδίνηση γύρω από τα ελληνικά πράγματα και ότι μάλλον κάνουμε καλή δουλειά παρόλες τις αντίξοες συνθήκες. Πρέπει να βρούμε τους τρόπους να το συνεχίσουμε αυτό, να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να πιέσουμε ώστε να ανοίξουν οι πόρτες.»
Στη συνέντευξη Τυπου μετά την τελετή απονομής των βραβείων, ο Αλέξανδρος Αβρανάς μίλησε για τα περιστατικά ενδοικογενειακής βίας που συμβαίνουν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη. «Το σημαντικό είναι πως αυτά τα περιστατικά αρχίζουν σιγά σιγά να αποκαλύπτονται. Για μένα ήταν μια ανάγκη μα μιλήσω για αυτήν την εξουσία και τη σκληρή αλήθεια που είναι η κακή πλευρά μιας κοινωνίας που πρέπει να καλυτερεύσει για να πάμε μπροστά.»
Ο Θέμης Πάνου, όταν ρωτήθηκε για το πως μπορεί η ταινία να βοηθήσει την ορατότητα των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας είπε πως: «Κάθε φορά που η τέχνη βοηθάει να αποκαλύπονται μυστικά, κοινωνικά ή προσωπικά, αυτό είναι πάντα προς το συμφέρον της κοινωνίας. Πιστεύω πως η ταινία θα βοηθήσει να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερα μυστικά.»
Ο Αλέξανδρος Αβρανάς ρωτήθηκε και για την απώλεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου και το κενό που έχει αφήσει στο ελληνικό σινεμά και κατά πόσο έχει επηρεαστεί από αυτόν: «Ηταν ένας πολύ σπουδαίος δημιουργός. Αγαπώ πολύ τις πρώτες του ταινίες είναι και είναι πολύ μεγάλη απώλεια για το κινηματογράφο και την ελληνική κουλτούρα. Ηταν μια πολύ δυνατή φωνή. Δεν νιώθω ότι έχω επιρροές από το έργο του παρά μόνο στο επίπεδο ότι και αυτός στις πρώτες του ταινίες προσπαθούσε να μεταφέρει μια αλήθεια που στην εποχή του κανείς δεν τολμούσε να κάνει και το έκανε με έναν τρόπο υπέροχο. Λείπει σε όλους.»
Η υπόθεση
Αναφορά – αλληγορία πάνω στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας,με το Μνημόνιο και την Τρόικα, είναι η ελληνική ταινία «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά (δημιουργού της βραβευμένης στη Θεσσαλονίκη ταινίας «Without»), η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας, αποσπώντας θετικές κριτικές.
Ο παππούς της παράξενης οικογένειάς του, που η 11χρονη εγγονή του αυτοκτονεί την ημέρα των γενεθλίων της, ελέγχει και καθοδηγεί τα μέλη της, από τη γιαγιά και τις δυο κόρες του μέχρι τα εγγόνια του, σε σημείο να επιδίδεται σε παιδοφιλία και αιμομιξία, ακόμη και να εκδίδει τις δυο κόρες του.
Στοιχεία και γεγονότα που αποκαλύπτουμε σταδιακά μέσα από μελετημένες, στημένες με λιτότητα, σκηνές, στο πρώτο μέρος έμμεσα και διακριτικά, στο δεύτερο άμεσα, με τρόπο αντικειμενικό, με την κάμερα (μαζί κι εμείς) να παραμένει απλός παρατηρητής στα δρώμενα μιας φαινομενικά «αγίας», στην πραγματικότητα φριχτής, οικογένειας, που,όπως και η χώρα, μαζί και η υπόλοιπη Ευρώπη, οδηγείται στη διάλυση.
(Αναδημοσίευση από flix.gr και nooz.gr)