Η «χρυσή εποχή» της πολιτικής (αλλά και κοινωνικής) σάτιρας του γνωστού κωμικού σκηνοθέτη, σεναριογράφου, ηθοποιού και μουσικού Γούντυ Άλεν. Ο Άλεν, μετά το πετυχημένο πέρασμά του ως stand up comedian στη Ν.Υ., τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ξεκινά ν’ ασχολείται με τα κινηματογραφικά πεπραγμένα αρχικά ως σεναριογράφος και ηθοποιός και στη συνέχεια ως σκηνοθέτης. Έχοντας, ήδη, δημιουργήσει το «What’s up Tiger Lilly?» (1966), αμερικάνικο μεταγλωττισμένο ριμέϊκ μιας ιαπωνικής αστυνομικής ταινίας της εποχής, αλλά και το αθεράπευτα κωμικό «Ζητείται Εγκέφαλος για Ληστεία», εμφανίζεται στα 1971 με τις «Μπανάνες». Μια ευθεία αναφορά στις «Καρύδες» των Αδελφών Μαρξ, τους οποίους –άλλωστε- ο Άλεν θαυμάζει και δεν ξεχνά συχνά-πυκνά να τους αναφέρει στις ταινίες. Σε έναν ρόλο αμιγώς κωμικό –όχι με το διανοουμενίστικο στυλ που τον έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια- ο Άλεν σατιρίζει τα κακώς κείμενα της εποχής αλλά και της χώρας του σε κοινωνικό και, κυρίως, σε πολιτικό επίπεδο. Η αριστερά στο προσκήνιο και η ευθεία σάτιρα εναντίον της αλλά και, γενικώς, η πολεμικές ιαχές και η διαπόμπευσή τους. Στην εποχή της κλασικής αμερικανικής σάτιρας των ‘70s, ο Άλεν πρωτοστατεί με τα ανδραγαθήματά του, προσφέροντας άφθονο γέλιο ακόμη και σήμερα –άλλωστε τα θέματα, στα οποία αναφέρεται, δεν είναι καθόλου αναχρονιστικά- και το ελληνικό, σινεφίλ, κοινό έχει την ευκαιρία στα θερινά σινεμά του 2008 να απολαύσει μια σημαντική επανέκδοση τους είδους της κωμωδίας του παγκόσμιου κινηματογράφου.